Niedzielnik | dlaczego kocham bajki, kryzys w blogowaniu i o wielkiej miłości do Harrego Pottera

Cześć! Ponieważ mamy niedzielne przedpołudnie, nadeszła pora na kolejną odsłonę #niedzielnika. Bardzo się cieszę, że poprzedni post tak bardzo przypadł Wam do gustu. Dziękuję za wszystkie komentarze i wiadomości, bo pisałyście, że mój pomysł bardzo Wam się podoba i chcecie więcej. Przyznam szczerze, że sama nie mogłam się doczekać kolejnej odsłony niedzielnika. Dzisiaj poznacie mnie od strony dwudziestosiedmiolatki, którą kompletnie się nie czuję! Opowiem Wam trochę o mojej wielkiej miłości do Harrego Pottera, o kryzysie w blogowaniu i moim małym, choć bardzo przyjemnym uzależnieniu. Na końcu znajdziecie też kilka fajnych linków!

Ile ja mam lat?

Bardzo często zdarza mi się chwila zawieszenia kiedy ktoś pyta mnie o wiek. I to nie wynika wcale z faktu, że chcę coś ukryć albo zataić. Po prostu kompletnie nie czuję, że mam dwadzieścia siedem lat! Jakbym miała określić mój wiek na jaki się czuję, to powiedziałabym dwadzieścia dwa, max dwadzieścia trzy lata. Przechodzą kryzys ćwierćwiecza, który ciągnie się już kilka lat i nie do końca potrafię odnaleźć się w dorosłym świecie. A może po prostu nie chcę?

No i na co Ci ten blog?

Trochę sobie pogadałam, więc teraz sobie ponarzekam. Ale tylko odrobinkę, obiecuję! Od czasu do czasu, nachodzą bardzo dziwne myśli. Ostatnio wynikało to z faktu, że szykując jeden z tekstów do cyklu Blogowanie od kuchni szperałam po sieci. Przeglądałam blogi, różne konta na Instagramie czy na Facebooku. Naszła mnie ogromna fala frustracji, że niektóre rzeczy są dla mnie po prostu nieosiągalne. Nie mam znajomości dzięki którym raz dwa dostanę współpracę za kilka tysięcy, nie jestem wybitnie utalentowana i nie prowadzę najlepszego bloga w Polsce. Nie mam warunków na perfekcyjne zdjęcia, nie stać mnie na firmę od SEO i na najdroższe kosmetyki czy najlepszy aparat. Miałam ochotę powiedzieć po prostu STOP lub wziąć kilka dni wolnego od wszystkiego co związane z blogiem. Bo nie zawsze wszystko idzie po mojej myśli, czasem niektóre działania nie przynoszą takiego efektu jaki bym chciała. Bardzo się staram i może stąd moja frustracja, bo za bardzo chcę? Czasem jest to po prostu frustrujące, a ja mam wrażenie, że mój blog ginie w sieci i nikt o nim nie pamiętam. Co robię źle, że efekty nie są powalające? Wzięłam jednak kilka głębokich wdechów, puściłam sobie „Pół kroku stąd” Natalii Nykiel i z uśmiechem na twarzy wróciłam do pracy. Oznajmiam jednak, że kryzys minął!

Uzależniona od zdjęć

Mówiąc dokładniej, od dodatków do zdjęć. Choć samo fotografowanie też jest uzależniające, ale to bardzo pozytywne uzależnienie! Jak chodzę na zakupy, nawet te spożywcze, to zdarza mi się rozglądać za materiałami, które dobrze wyglądałyby na fotografii. Naprawdę! Bardzo lubię bogate, ale nieprzytłaczające kompozycje, biel, marmur, jasne i czyste zdjęcia. Nie lubię używać ciągle tych samych elementów więc mieszam, kombinuję i oczywiście… kupuję kolejne dodatki! Mówiłam, że to już choroba, a mnie powoli kończy się miejsce na przechowywanie rekwizytów… Deseczki, podkładki, spodeczki, kolorowe kartki, brokat, lampeczki, koszyczki i masa pierdół, które urozmaicają zdjęcia na bloga czy Instagram. Ale ja kocham robić zdjęcia, więc… takie uzależnienie to ja mogę mieć.
➥ Jak przygotować zdjęcia przed publikacją na blogu?

Nude czy czerwień? Jaką pomadkę dziś wybieracie? 💄

Post udostępniony przez a G w e r b l o g (@agwer_blog) 16 Mar, 2017 o 1:00 PDT